Zou het nu als culturele toe-eigening worden gezien? Deze Londense jongens met hun band Japan. Misschien maar het leverde mooie muziek op.
Japan Oil on Canvas
Het nummer wat op mijn een grote indruk maakte, om precies te zijn 28 december 1982, is Nightporter. Niet vanwege de tekst ofzo, maar de hele sfeer van het nummer. Teksten versta ik meestal niet en als 14-jarige begreep ik al helemaal niet veel van een Engelstalige tekst. Maar het nummer heeft voor mij een hypnotiserende, biologerende uitwerking.
In de nacht van 28 december kwamen we terug van het feestdiner ter ere van het zilveren bruiloft van ons paps en mams. Mijn geheugen zegt dat de twee gehuwde meteen naar boven gingen, hun kinderen bleven nog even in de woonkamer van het ouderlijk huis. De meeste woonde daar al niet meer en voordat zij naar huis gingen zaten we daar en iemand zette de stereo-installatie aan, ik denk de radio. En daar werd Nightporter gedraaid.
Zo midden in de nacht (het was in ieder geval al laat) kwam dat nummer heel hard binnen, zittend tussen mijn broers en zussen en de aanhang. Ik weet niet of het mogelijk is dat je als veertien jarige al melancholie kunt ervaren maar zoiets was het wel.
En sinds die dag voel ik me melancholisch, ik voel de warmte van de familie, het samenzijn, het geborgen zijn, bij dit nummer. Los waar het nummer over gaat. Voor mij is dit gevoel wat bij dit prachtige lied hoort.
Ondertussen dus al meer dan 42 jaar.